Metoda amortyzacji a zarządzanie wynikiem

źródło: Rzeczpospolita

Spółki mogą wybrać sposób odpisywania wartości środka trwałego w czasie. Ostatecznie firma nie odliczy więcej, niż wydała na składnik aktywów, ale to, czy zrobi to liniowo czy degresywnie, wpłynie na wynik finansowy prezentowany w kolejnych latach.

Amortyzacja jest jednym z podstawowych kosztów, który występuje w przedsiębiorstwach. Zarówno według przepisów ustaw o podatkach dochodowych, jak i ustawy o rachunkowości amortyzacja określana jest jako zmniejszenie wartości środka trwałego na skutek procesów, w których jest wykorzystywany. Amortyzacja jest kosztem, który nie wiąże się z wypływem środków pieniężnych. Wypływ środków co do zasady następuje jednorazowo, w związku z zakupem podlegającego amortyzacji środka trwałego, natomiast w kosztach ujmowane jest tylko „zużycie" składnika majątku. Wydatek na zakup składnika majątku o wartości powyżej 10 tys. zł co do zasady nie trafia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Księgowanie w koszty rozłożone jest w czasie, zgodnie z przyjętą stawką i metodą amortyzacji. Podatkowy limit wyznaczający konieczność odpisywania wartości środka trwałego w czasie, czyli wspomniane 10 tys. zł, może być stosowany także na potrzeby bilansowe, jako uproszczenie, pod warunkiem, że nie wpłynie to negatywnie na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego.

Kiedy podatek odroczony

Przepisy podatkowe co do zasady nakazują stosowanie określonych stawek amortyzacyjnych dla określonych grup środków trwałych. Prawo bilansowe z kolei nakłada obowiązek ustalania stawek...